अनवट anavaṭa m A ring furnished with silver balls, worn on the great toe.

पु. एक तऱ्हेचा रुप्याचा दागिना (पायांतील); पायाच्या आंगठ्यांत घालावायाचें जोडवें 'चटपट अणवट जोडव्याची झटपट, दाहीं बोटीं मेंदी रंगली ।' -राला ६०. [वैदिक सं. अण्वी = बोट + वृत्त. किंवा अण् = शब्द करणें. का. आणीं = वाटोळेपणा + वृत-वेढे? गु. अणवट].

पु.       १. पायाच्या अंगठ्यात घालावयाचा रुप्याचा दागिना. पहा : अणवट : ‘अनवट निटत्या ही जोड त्या जोडव्यांची ।’ – सारुह ६·३१; ‘जोडवी अनवठ मासोळ्या ॥’ – स्त्रीगीत ६५. २. (संगीत.) अपरिचित राग; फारसा प्रचारात नसलेला राग.

पु.       एक तऱ्हेचा रुप्याचा दागिना (पायातील); पायाच्या आंगठ्यात घालावयाचे जोडवे : ‘चटपट अणवट जोडव्याची झटपट । दाहीं बोटीं मेंदी रंगली ।’ – राला ६०. [गुज.]

स्त्री.       हनुवटी; खालच्या ओठाखालचा निमुळता भाग.

पु. पायाच्या अंगठयांत घालवायचा रुप्याचा दागिना; 'अणवट' पहा. 'अनवट निटल्या ही जोड त्या जोड- व्यांचा ।' -सारुह ६.३१; 'जोडवी अनवठ मासोळ्या ।।' -स्त्रीगीत ६५.

पु. स्त्रियांचा पायाच्या बोटांत घालावयाचा एक दागिना. अणवट, अनवट पहा.

पु. आंगठ्याजवळच्या किंवा मधल्या (पायाच्या किंवा हाताच्या) बोटांचा घालावयाचें एक जाड व मोठें वळें (चांदीचें किंवा सोन्याचें). 'जोडावी अनवट मासोळ्या ।' -स्त्रीगीत ६५.

स्त्री. एक पायांतील दागिना. 'अनवट निटल्याही जोड त्या जोडव्यांचा ।' -सारुह ६.३१.

स्त्री.       पायातील एक दागिना : ‘अनवट निटल्याही जोड त्या जोडव्यांचा ।’ – सारुह ६·३१.

नपु. पायाच्या अंगठ्यांत घालण्याचें बाय- काचें एक चांदीचें भूषण. 'अनवट जोडवीं पोल्हारें । कानीं बांधली एकसरे ।' -ह १९.६७.]