पु. न.       १. बिंदू; ठिपका. २. प्रलयकाळचा मेघ. ३. पाऊस. (व.) [सं. स्तिम्]

न. १ बिंदु; टिपका. २ प्रळयकाळचा मेघ. [सं. स्तिम्-स्तेम] म्ह॰ थेंबें थेंबे तळें साचतें खड्याखड्यानें डोकें फुटतें. थेंबा- थेंबी-क्रिवि. थेंबथेंब 'पड पड पावसा थेंबाथेंबी.'